EV HİZMETLERİ • KIDEM TAZMİNATI
ÖZET: Ev hizmetlerinde çalışan kişi İş Kanunu kapsamı dışında olup; İş Kanununda yer alan “kı-
dem tazminatını” isteyemez. Y. 13 HD., E. 2014/28037, K. 2015/29934, T. 13.10.2015
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen
hükmün süresi içinde davalı S.. Ç.. avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, 01/04/1994 tarihinden itibaren davalıların babalarının evinde aşçı ve hizmetli olarak çalıştığını, davalıların babasının hastalığının ilerlemesi üzerine bakımının uzman hemşire gerektirdiği gerekçesiyle davalılar tarafından işine son verildiğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 10.000-TL işçilik alacaklarının faizi ile davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davacının babalarının yanında aşçı olarak çalıştığını, işçi sıfatının bulunmadığını savunarak, davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkemece, davanın kabulü ile kıdem tazminatından 38.642.40 TL. İhbar tazminatından 4.335,75 TL. İzin ücretinden 16.566,65 fazla çalış-madan 18.655,15 TL. ‘ nin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınıp davacıya verilmesine, kıdem tazminatının en yüksek banka mevduat faizi ile dava tarihinden itibaren uygulanmasına, diğer alacaklara dava
Yargıtay Kararları 603 tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına, genel tatil ve hafta tatili ile ilgili talepler bilirkişi tarafından hesaplanamadığı ve ispatlanamadığından reddine karar verilmiş; hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalıların babasının evinde aşçı ve hizmetçi olarak çalıştığını, davalıların babasının hastalığının ilerlemesi üzerine bakımının uzman
hemşire gerektirdiği gerekçesiyle davalılar tarafından işine son verildiğini ileri sürerek yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, ihbar tazminatı ve kıdem tazminatı istemi ile eldeki davayı açmıştır. Mahkemece, kıdem ve ihbar tazminatı ile izin ücreti yönünden davanın kabulüne karar verilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 4. maddesinin 1. fıkrasının e bendi uyarınca, ev hizmetlerinde çalışan davacı hakkında İş Kanunu hükümlerinin
uygulanamayacağı mahkemenin de kabulündedir. Taraflar arasındaki sözleşme, Borçlar Kanunu hükümlerine tabi bir hizmet sözleşmesidir.
Dolayısıyla davacı, İş Kanunu kapsamında düzenlenen kıdem tazminatı adı altında bir tazminat isteyemez. Mahkemece bu yön göz ardı edilerek yanlış değerlendirme ile kıdem tazminatı talebinin de kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
SONUÇ
Yukarıda açıklanan nedenlerle davalıların temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 13.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.
